czwartek, 31 stycznia 2013

Monalisa - czas zmian FELIETON


Po mięsiącu przyjaźni z Facebook'iem to mina już całkiem do niej przylgnęła
Prawdę powiedziawszy chyba kliknę: Lubię to :)


Szybko minął miesiąc z blogiem i na blogu.
Przyniósł mi dużo zmian i stworzył warunki do przemyśleń.
Pierwotne zamierzenia tylko częściowo wykorzystałam.
W konfrontacji z rzeczywistością - liczne z nich poległy :(
W tym intensywnym dla mnie czasie dużo myślałam nad przyszłością.
Powstało kilkanaście nowych projektów, część z  nich nie doczekała ranka :)
Kilka jednak się obroniło i nadchodzi ich czas.

Przez miesiąc opublikowałam 40 artykułów,
stworzyłam swoje archiwum na stylowych.pl Kobieta Renesansu
i ... nauczyłam się korzystać z facebook'a ...
Kobieta Renesansu ma tam swój funpage - dodaj ją do ulubionych :)
Tak wygląda remanent po pierwszym miesiącu.
Teraz czas wrócić do normalnego życia.
Będzie w nim miejsce dla bloga, ale czasu do dyspozycji dostanie teraz dużo mniej.

Pozdrawiam Grażyna


środa, 30 stycznia 2013

Makatki DIY



pierwsza makatka jest z domowej szuflady
pozostałe cuda z fantastycznymi podpisami znalezione z pomocą google






bez komentarza

wtorek, 29 stycznia 2013

Manifest Pani Domu FELIETON

Porządki w głowie, w dokumentach, w torebce, w szafie i w domu...- to taka zwykła codzienna czynność każdej kobiety zbyt dużo myślącej. Skąd inąd czynność sama w sobie dość bezmyślna. Nasza nieustanna walka z brudem, stosami prania, górami naczyń, rzeczami osaczającymi z każdej strony to wegetatywna konieczność.
    I choć chwilami jestem już znużona takim kieratem i mam wrażenie, że to z góry przegrana batalia - nie poddam się. Może nie wygram z rzeczami, ale przetrwam o własnych siłach. Nie pozwolę żadnej perfekcyjnej Pani Domu wmówić mi, że koty pod łóżkiem są katastrofą zdrowotną, a kamień na kranach dowodem mojego niechlujstwa i złej organizacji czasu. Nie uwierzę, że idealny porządek w szafie gwarantuje życiowy sukces.
Perfekcyjnie złożony podkoszulek powinień świadczyć jedynie o tym, że jego właścicielka lubi składać podkoszulki. Nie powinien być dowodem, że jest ona lepszym, mądrzejszym człowiekiem, niż ci co chodzą w nieprasowanych bluzkach, bez celebry i rytuału wkładanych do szafy.
Schludność i ład niezbędne komfortu funkcjonowania WYSTARCZĄ!
     Od wieków przed każdym świętem robiło się wielkie porządki (co znaczy, że był bałagan). Gruntowne sprzątanie było planowane tylko z wyjątkowych okazji. A pomiędzy sprzątaniami, żyło się normalnie, wygodnie, z twórczym nieładem, z własnym oswojonym brudem i florą bakteryjną, która chroniła domowników przed obcymi.
Wygląd codzienny domu różnił się od świątecznego, tak jak różniły się niedzielne ubrania od zwyczajnych.
Perfekcyjny ład i idealna czystość to stan chwilowy, dobry na pokaz lub, by podkreślić wyjątkowość chwili, -  a nie pernamentne wyzwanie!

                                     *               *              *
     I niby to wszystko wiem;
     I niby to moje poglądy;
     A wciąż wbrew własnym przekonaniom nadmiernie się staram.
     A gdy odpuszczę poczucie klęski walczy o palmę pierwszeństwa z wyrzutami sumienia.
Bo od zawsze słyszałam "jak cię widzą , tak cię piszą", albo "bo co ludzie pomyślą".
Tak więc przez lata, na pokaz, starałam się sprostać nieosiągalnym ideałom. Wywoływało to frustrację i poczucie winy, zamiast zmusić do analizy sytuacji i nowego, samodzielnego ustawienia priorytetów.
     Cały czas nad sobą pracuję, ale stereotypy są trudne do wyplenienia. Na gości ma czekać wysprzątany dom - i koniec - nieważne do której w nocy będę sprzątać.
Ale mam i sukcesy: gdy ktoś odwiedzi nas niespodziewanie, nie przepraszam już za bałagan, nie tłumaczę się z porozrzucanych w korytarzu butów.
Jestem u siebie, mam prawo żyć jak mi wygodnie. Nie muszę nieustannie zabiegać o przychylność opinni publicznej.
Jestem PANIĄ DOMU i mam prawo mieć w nim bałagan!


współczesna interpretacja kuchennej makatki z pantuniestal.pl

poniedziałek, 28 stycznia 2013

Decoupage DIY

Nasze mamy uczono szycia, haftowania, szydełkowania;
Ja przerabiałam modę na makramę i malowanie;
Teraz jest filcowanie, ceramika i decoupage;
Ale cały czas cel jest jeden:
ZRÓB TO SAMA (DIY Do It Yourself) , by świat był ciekawszy

Oto pięknie zakomponowana i wykonana deska młodej pasjonatki,
w tle słoik od kawy na ludowo - też jej autorstwa

oraz cudne dzieło na szkle - podpisanej autorki, wypatrzone na stylowych


i bardziej praktyczne taborety, piękne i funkcjonalne (to lubię)
oraz zupełnie nie retro ławeczka - idealna dla dwojga na Walentynki :)


Przyślijcie własne inspiracje - opublikuję ulubione
blog.kobietarenesansu@gmail.com

niedziela, 27 stycznia 2013

Testament

Dziś był dzień mszy za bliskich.
Przed ponad rokiem po powrocie z trudnego pogrzebu zapisałam...

                                       ...testament, czyli wiersz na pożegnanie

odchodzisz w pośpiechu,
mówiąc: wybaczcie, że nie czekałam

pozostawiam Wam moje plany i niewyśnione sny,
których wystarczyłoby na 2 długie życia

nie płaczcie nade mną,
pomyślcie o sobie

          jak wygląda dziś Wasz bilans?
          więcej zysków, czy strat?
          więcej dni spełnionych, czy marzeń,
          czekających na swój czas?

jesteście tu i teraz?
czy dopiero chcecie być?!
pomyślcie o sobie
...nie ma gwarancji jutra

sobota, 26 stycznia 2013

piątek, 25 stycznia 2013

Pomysł na weekend

O mały włos nie przeoczyłam nadchodzącego weekendu. A piątek to najlepszy moment na zaplanowanie, co robić w sobotę i niedzielę, by kreatywnie i mile potworzyć, zamiast ślęczeć  ...  przed komputerem ;)

Dziś moje torebkowe fascynacje na drutach, chociaż niekoniecznie, czasem wystarczy dobry pomysł i nudny sweterek.

Czasem jednak bez talentu do dziergania się nieobędzie - gratuluję kreatorce!
Poniżej zaś moja faworytka, pięknie łącząca modowe zimowe skojarzenia:

I tradycyjnie coś z mojej szuflady.
Ta fioletowa torebeczka retro powstała z mohairu odzyskanego z szaliczka.
Ponieważ w szaliczku paradowałam z dumą mając lat 10 to i torebkę lubię :)
A motyw to już ma taki Walentynkowy ;)


Miłej zabawy

... a kobiety z Wenus

Wczorajszy porywający monolog w komiczny sposób wyjaśnił i streścił setki stron psychologicznych opracowań.  Od pierwszego wysłuchania tej żartobliwej opowieści, często w domu zamiast dalej negocjować, machamy ręką i uśmiechamy się ze zrozumieniem dla odwrotnej płci.
     Puste pudełka stały się symbolem pracy męskiego mózgu, a pajęczyna nieustannie iskrzących połączeń wizualizacją dla pracy mózgu kobiety. Ta uparta, nieokiełznana potrzeba kobiet - myślenia o wszystkim jednocześnie - często nas męczy. Ale i tak nie potrafimy tego zmienić. Czasem nadmiar myśli nie pozwala spać. Czasem w środku tak bulgoce, że aż wrze; że trzeba w końcu wybuchnąć, by opadło ciśnienie.
Niestety wtedy najczęściej ofiarą padają niewinni, a problem i tak pozostaje nierozwiązany.
Awantura o źle odwieszoną kurtkę, niewstawione do zlewu naczynia, rozrzucone zabawki to nieproporcjonalna reakcja na drobiazgi, z powodu wewnętrznego napięcia - już nie do zniesienia.
     Dawno odkryłam, że ulgę w takich sytuacach przynosi mi rozmowa, bo pomaga uporządkować myśli.
Już od lat w chwili przepełnienia myślami mówię do męża -  muszę z Tobą porozmawiać... i mówię, rzadko czekając na odpowiedź.
Wierzę, że słowo powiedziane jest silniejsze od pomyślanego, ma większą moc sprawczą, uruchamia działanie; Po za tym nabiera wyrazistego kształtu dużo szybciej. A to przyczynia się, do szybszego rozpoznania, czy pomysł jest genialny, czy absurdalny.
     Niedawno zauważyłam, że słowo pisane pełni, równie dobrze, funkcję terapeutyczną co słowo mówione. Zaczęłam więc notować, a potem powstał blog - jako alternatywa ciagłego mówienia do męża :). Znalazłam inne rozwiązanie, nie musiałam więc dłużej udawać, że mężczyzna jest w stanie skupić się tak długo, jak ja jestem w stanie mówić...Choć przecież sytuację przedstawiałam streszczając jedynie moje obserwacje, sugestie, pomysły i wnioski.
A teraz, gdy z przyzwyczajenia zaczynam o czymś mówić, po chwili przerywam, by powiedzieć "lepiej przeczytaj na blogu"...

zdjęcie: polskieradio.pl

czwartek, 24 stycznia 2013

Kobiecy punkt widzenia

wypatrzone na facebook'u:

Mężczyźni są z Marsa...

Dziś zapraszam do posłuchania genialnego podsumowania różnic między mózgiem kobiety i mężczyzny. Fantastyczny komik Komik Mark Gungor opowiada "Tale of Two Brains" 



Jutro zapraszam na felieton, bardziej praktyczny niż komiczny,
dotyczący różnicy potrzeb i innego postrzegania świata.

środa, 23 stycznia 2013

Poduszki DIY

Poduszki są od dawna moim planowanym :) hobby.
Uwielbiam tą mała formę, która może pełnić we wnetrzu rolę obrazu,
a jednocześnie jest funkcjonalna.


Moja kolekcja to mnóstwo zapisanych zdjęć z inspiracjami,
które czekają na swój czas w moim życiu.
Dziś trzy pachworkowe realizacje z górnej półki rosyjskiej artystki.


 

Oraz  jedna z pierwszych poduszek powstałych dla naszego domu.
Do zdjęcia ustawił się też nasz skarpetkowy bałwanek :)
Nie umiałam się pożegnać z energetyczną kolorystyką za dużej już bluzki,
i zamieniłam ją w ładny i radosny kanapowy dekor.

wtorek, 22 stycznia 2013

Podaj dalej! - FELIETON

Dzień Babci i Dziadka to kolejna okazja na kupowanie upominków - tak nauczyli nas specjaliści od reklam i marketingu. Zamiast laurki od dzieci, prezenty od rodziców. Konsumpcja produktów przy każdej okazji, chwilowa przyjemność i już za chwilę góra zbędnych rzeczy w domu znów urośnie...
Babciom i Dziadkom z szacunkiem życzę wiele miłości, cierpliwości, mądrości
... i kreatywnych i pomysłowych wnucząt ;)

ze strony demotywatory.pl

Dziś więc artykuł o trudnym losie prezentów - tych nieudanych:

     Prezenty kupujemy różnie. Jedni z pasją i pieczołowicie, dobrze dobierając pomysły do zainteresowań obdarowywanego. Inni w ostatniej chwili sięgając w supermarkecie po sprawdzone rozwiązania, czy gotowe zestawy upominkowe. Jednak mimo wysiłków nieudane prezenty są zmorą niejednej piwnicy. No bo co zrobić z kolejną "kurzostójką" zupełnie nie pasującą do wnętrza, z niedobranymi kosmetykami czy za małym swetrem?
       Przeprowadziłam sondaż, z którego wynika, że nadal większość z nas, chcąc sprawić przyjemność dającemu, zatrzymuje takie prezenty. A czyż nie byłoby rozsądniej, przyjemniej i bardziej ekologicznie podać je dalej?
Niestety nadal w Polsce nie dokładamy paragonu do prezentu. W przypadku np. elektroniki uniemożliwia to reklamowanie produktu i naprawę gwarancyjną.
Zaś ubrań nie uda się nawet wymienić na właściwy rozmiar. A warto pamiętać, że coraz więcej dużych sieci handlowych, umożliwia zwrot towaru (z paragonem) w ciągu 30 dni. A może by rozważyć zmianę tego zwyczaju lub chociaż powiedzieć wręczając prezent "mam paragon jeśli potrzebujesz".
       A co możemy bez dowodu zakupu? Najprostsza jest wymiana z koleżankami w pracy, ale nie dla każdego dostępna.  
Poinformujmy więc o zbędnej rzeczy w ogłoszeniu. Portale internetowe, jak tablica.pl, gumtree.pl i wiele innych, umożliwiają (za darmo) zamieszczenie informacji o chęci oddania lub odsprzedania rzeczy. To co dla nas jest zbędnym gratem, dla innych - poszukiwanym rarytasem.
  Z sondażu wynikało, że często też przekazujemy prezenty dalej. Trzeba jednak uważać. Mi zdarzyło się dostać drugi raz ten sam wazon - zatoczył koło i wrócił...      A gdyby tak czasem dostrzec: akcje charytatywne, zbiórki odzieży, sąsiadkę od roku szukającą pracy. Wystarczy tylko chwila zastanowienia, a możesz, przekazując prezent dalej, dać innym trochę radości.
Uwolnijmy więc zbędne rzeczy - to gwarantuje finansową korzyść - wszak nie będzie wtedy konieczne kupienie kolejnej szafy... :)

Zacznij sztafetę i podaj dalej...

poniedziałek, 21 stycznia 2013

Mitenki - DIY

Najbardziej ulubione mitenki w sieci - polecam jako inspirację rękodzielniczą

Kolejna tym razem czekoladowa inspiracja także ze stylowych

Cudny pomysł na mitenki z futrem - można ozdobić tak ulubione rękawiczki

A to już mniej galowy pomysł, za to ciepły (udziergany z wełny emu - jest coś takiego!), by chronić moje stawy przed chłodem, przy stukaniu w klawiaturę:)
Rękawiczki są różne - bym nie myliła rączak :)
Życzę udanych eksperymentów

Zyskać czas - FELIETON

Dziś szczególnie doceniam, jak bardzo ważna jest prywatna nisza, pasja, która pozwala ukryć się przed światem. W niedzielny wieczór, na zamknięcie bardzo intensywnego weekendu. A wiele się działo.
     Każdy z domowników rozbiegał się za swoimi pasjami i własną codziennością wyjątkowo intensywnie. Wydarzenia bardzo uparcie nakładały się na siebie w czasie, uniemożliwiając spokojne liniowe działanie. A tym razem do grafiku  dorzuciłam jeszcze coś od siebie. Zorganizowany wczoraj SHOWROOM, zamienił domowy salon w sklep z ubraniami. Magazyny naszej Ubrankownii zaprezentowały swoje możliwości na wieszkach, przy herbacie i domowym cieście (specjalność męża). I choć lubię szybkie zacieranie śladów po gościach, ubrania nadal radośnie rozpierają się w salonie.
     Wygrały z nimi karnawałowe bale, studniówki i zwariowane przygotowania do nich.
Choć nie jestem krawcową i profesjonalne szycie jest dla mnie raczej celem, niż codziennością, w 3 godziny stworzyłam od podstaw kreację dla Sophie z anime "Ruchomy zamek Houru". Jednocześnie odnalazłam nowe, szersze znaczenie powiedzenia "Wiara czyni cuda..."
Tylko zastanawiam się, czy większą moc miała moja wiara (nadzieja), że potrafię, bo to teoretycznie trudne nie jest, czy też (przewrotna) wiara we mnie, że dam się wkręcić tekstem "nie mam wątpliwości, że umiesz coś wyczarować"...
Wzięta pod włos dokonałam niemożliwego, a zamiast kilkugodzinnych owacji,
usłyszałam "podobna - może być". Ciężko jest się przyzwyczaić do oszczędności w słowach typowej dla pokolenie SMS-ów.
     Jest więc wieczór, w domu już cisza, powinnam zabrać się za "ogarnianie" przestrzeni, by jutro nie tracić cennego poniedziałkowego czasu. Zawsze(!) coś się znajdzie, jakiś bałagan na biurku lub kuchennym stole, guzik do przyszycia, czy miotła prosząca z rogu o krótki kurs po korytarzu.
Omijam wszystkie do niedawna typowe wieczorne inspiracje; Ignoruję wołanie oplatającej zewsząd codzienności i idę wyciągnąć nogi na kanapie. Wygodnie rozparta, sięgam bez wyrzutów po komputer, bo mam cel, mam plan, mam -  potrzebę popisania. Dzień bez bloga jest niekompletny, taki niespełniony, więc z przyjemnością uzupełniam niedzielny wpis. To czas dla mnie. Ja, moje pomysły i klawiatura - reszta może poczekać. Doba nadal ma 24 godziny, ale dni stały się ostatnio dłuższe. Czas na wewnętrzny dialog, na uporządkowanie emocji i już spać pójdę spokojna, zrelaksowana, bez kanonady atakujących myśli. Więc i jutrzejszy dzień zacznę lepiej.
     W ten sposób, choć takiego efektu się zupełnie nie spodziewałam, dzięki blogowi pozyskałam trochę czasu i przestrzeni tylko dla siebie.
Jak to mówią na Facebook'u:
Lubię to! :)

Sukienka Sophie, którą otrzymałam do skalkowania na real:


piątek, 18 stycznia 2013

Gonić króliczka - FELIETON

Gdy w życiowej perspektywie pojawia się Ważne Wydarzenie, staram się na nim skupić. Myśli , plany, ba nawet ubranie podporządkowują się  nowemu i nieustannie przygotowują do nieuchronnie nadchodzących zmian.
Rzeczy ważne zazwyczaj i zwykła codzienność schodzą na drugi plan. Pełna mobilizacja i... czekam na spodziewany cud przemiany.
     I wreszcie nadchodzi ta chwila, Wielkie Wydarzenie, po którym wszystko będzie inaczej. No i zaczęło się. I trwa...I trwa... Trwa.
I nagle wszystkie nadzieje nikną, jak stłuczona szyba. Złudzenia ulatują. I znów okazuje się, że nie będzie objawienia. Nic się spektakularnie nie zmieni.
     Za przełomem, udanym czy nie, rzeka płynie tak samo, nie zmienia kierunku,
ani nazwy. Nadal obiad, kolacja, nieustanie rachunki, praca. Świat się nie skończył, nie ewoluował, ani nie zawalił - jest tak jak zawsze.
Ziemia nadal kręci się i to nawet jakby sensowniej i dostojniej. Przełom na rzece okazał się złudzeniem optycznym. I choć miało być prościej jeśli się uda, to jest lepiej, bo się nie udało.
Chwile objawienia lub szóstka w lotto zdarzają się bardzo rzadko. A przecież tak wielu z nas nieustannie ich szuka, czasem kupuje losy. Bo warto dla tych emocji, dla adrenaliny, dla nowych doświadczeń.
Bo jak śpiewali Skaldowie: ...nie o to chodzi, by złowić króliczka, ale by gonić go...

zjęcie ze strony fotoblogia.pl
masz pytania - napisz - blog.kobietarenesansu@gmail.com

Inspiracje

Na dzisiejsze inspiracje mam trochę mody.
Tym razem cudne wzornictwo z Nepalu, które od niedawna można kupić w Polsce.
Nazywane rękodziełem, choć szyte na overlocku :)


Płaszczyk sama bym zabrała do domu, gdybym tylko pamiętała skąd jest zdjęcie ...


czapeczkę już można samemu wydziergać lub ... kupić osobiście gdzieś na allegro


a to mój ulubiony fason - bluza ze starych podkoszulek
do zrobienia dla ekologicznych i cierpliwych konsumentek
lub kupienia - znów na allu
zdjęcia zapożyczone w celu promowania produktu :)

czwartek, 17 stycznia 2013

Szafing - RELACJA

... a właściwie to może i bardziej reportaż na zamówienie ... ale trzeba by dodać kolejną kategorię ... to niech już i jako felieton pozostanie.

Typowy czas wolny dla kobiet z nadmiarem pomysłów? - piątek wieczór . Wszak w sklepach kolejki, na mieście korki, sprawdzanie lekcji, czy robienie prania może poczekać do soboty. Tym razem zamiast na "Babski wieczór" spotkałyśmy się na "Szafing - czyli rewolucję w szafie".
   Zasady są proste: każda przynosi zbędne ubrania i rzuca je na stół, a potem mierzy, ogląda i wybiera, a to co jej w oko wpadnie zabiera do domu.
Bez pieniędzy, bez wyrzutów sumienia, bo przecież, ani nie obciąża domowego budżetu, ani nie wyrzuca (czytaj marnuje) już zrobionych zakupów.
Najpierw nieśmiałe przymierzanie, dyskretnie, jakby niechcący sięgamy po upatrzoną zdobycz. Naprawdę można? wypada?
Potem coraz śmielej - wszak tyle dobra nie może się zmarnować - z dostojną rozwagą wygrywa kobiecy instynkt, gospodarność i zapobiegliwość. Przed chwilą opróżnione torby napełniają się ponownie.
     Lustro ogląda dziś nasza nowe wcielenia. Tu mierzy się ciuchy, po które nigdy nie sięgnęłybyśmy w sklepie. ŁAŁ! - warto było!
Niejedno odkrycie zostało dokonane tego wieczoru.
"Ja w szarym? - no nie - nigdy dotąd!"
"Mam coś dla męża, ale się zdziwi.."
Chętnie udzielamy rad i słuchamy uwag. Jesteśmy w gronie ekspertów z różnych dziedzin. Dobre wybory więc gwarantowane. Specjalista od fotografii oceni proporcje i podwinie mankiety. Fashionistki doradzą najmodniejsze zestawienia.
Są też nieplanowane zakupy: biżuteria i apaszki - przydadzą się do nowych aranżacji ubrań pozowionych w szafie i tych swieżo upolowanych.
Choć zasada mówi, gdy ubranie jest na stole to już niczyje, ja dopytuję o właścicielki. Dzięki temu żakiet nie będzie już anonimowy, a z Manchester'u, a sukienka "zabierze" ze sobą część pogody ducha poprzedniej właścicielki.
     Emocje powoli opadają. Na stole zostało już tylko kilka rzeczy, które trafią do potrzebujacych.
Czas na herbatę, na ploteczki. krzesła w moment obrosły kregiem stolik z dzbankiem i faworkami. Nikt nie zastanawia się dlaczego mężczyźni nie potrzebują takich imprez. Nad oczywistościami nie warto dyskutować...:)
     Choć pełne torby nie zawsze wracają z tymi, które je przyniosły, to wszystkie mamy przekonanie, że zrobiłyśmy dobry interes. Każda skorzystała na zamianie.
Wszystkie zyskałyśmy nowe ciuchy, miejsce w szafie, mile spędzony wieczór.

                                             *              *              *
Moda na szafingi przyszła do nas z Zachodu. Tam kobiety trochę wcześniej stanęły przed problemem zbyt pełnej szafy. I wtedy jako rozwiązanie pojawiły się takie spotkania jak nasze pod nazwą swishing party. Reklamowane przez internet lub wśród koleżanek z pracy, jako małe lub wielkie imprezy, na stałe wpisały się w nurt Mądrej Konsumpcji i Sprytnych Zakupów. Swap - znaczy po angielsku zamieniać. A Swappers to biorący udział w wymianie. Pomysł na ten specyficzny recykling, rozwija się także na akcesoria, książki i (!) meble. I częściowo przeniósł się do internetu. Stron internetowych, anglojęzycznych zazwyczaj, z taką ofertą jest mnóstwo. U nas łatwiej coś oddać lub dostać. Gratka, Gratyzchaty, Darmobranie, Tablica, Friko, Gumtree - to początek szansy na brak marnotrastwa.
Jednak i u nas coraz częściej oprócz "oddam" "przyjmę" - pojawia się "zamienię".
Życzę udanych poszukiwań.

Masz pytania napisz: blog.kobietarenesansu@gmail.com 

Indiańskie koraliki DIY

W sklepach jest pełno zestawów do tworzenia biżuterii.
Ale warto sprawdzić, czy stare koraliki,
i igła z nitką nie znajdą się w jakiejś domowej szufladzie...


Miłej zabawy

środa, 16 stycznia 2013

SHOWROOM wyprzedaż w Ubrankownii

Zaletą rewolucji są szybkie zmiany - niestety jest to także jej największa wadą :(

Postanowiłam iść za ciosem i jak już wyszłam z domu, by poznać nowych ludzi, a także zaczęłam żyć w sieci, m.in po to , by odnaleźć dawnych znajomych, to i pracę otworzyłam na ludzi.

Stąd pomysł na Pierwszy SHOWROOM w Ubrankownii, na początku dla sąsiadek. Zaczynam przygotowania, bo udany pierwszy raz , daje duże szanse na satysfakcjonujący następny...;)

Na razie jeszcze nie będzie tak jak na zdjęciu, ale może z czasem...



wtorek, 15 stycznia 2013

Priorytety FELIETON

Ostatnio przyszło mi się przedstawić.
Ot zwykłe kilka zdań o sobie do wygłoszenia, by pomóc w integracji z nowym środowiskiem.
    I wtedy - ja nałogowo zapracowana kobieta, notorycznie zajęta -  bo zawsze znajduję niezbędne do natychmiastowego wykonania rzeczy - zastanowiłam się nad tym co mam do powiedzienia.
Zaczęłam jak inni. Wykształcenie - to proste, podróże - łatwizna, potem ostatnie dokonania - tu już było trochę trudniej. Okazało się, że nie umiem wiele powiedzieć o sobie.
Moje sukcesy to osiągnięcia i pasje dzieci i męża. Zupełnie jakbym nic ciekawego przez lata nie robiła. Z wysiłkiem przypominałam sobie osobiste radości nie związane z bliskimi. Szukałam ich wytrwale w pamięci, nie mogąc uwierzyć, że kilknaście lat żyłam tylko ich  życiem. To piękne móc kibicować rodzinie i wspierać ich marzenia, to oczywiście daje mnóstwo satysfakcji. Jednak nie wystarczy, by móc odpowiedzieć na zwykle pytanie:
A co u Ciebie?
...mąż dobry... dziecko mądre... pracy nie brakuje...
Ale u Ciebie?!
Wymień ostatnio przeczytaną książkę, własne zrealizowane marzenie, nowo zdobytą umiejętność...
- udało się - brawo!
- masz trudności - czas zmienić priorytety. Dać sobie szansę. Przestać traktować bliskich jakby byli całym światem, by ich nie zadusić, nie zamęczyć.
     Gdy tak porządnie przysiadłam nad swoim życiem, okazało się, że nie było jednak tak nudno. Choć łatwiej opowiadało mi się o innych, mam też własne powody do satysfakcji. Warto jednak czasem wypunktować swoje ostatnie osiągnięcia. To poprawia nastrój i podnosi samoocenę. Pozwala ujrzeć codzienność w nowej perspektywie i bardziej świadomie dokonywać wyborów.

Dziś na pytanie - co u Ciebie? - odpowiadam najpierw - piszę bloga....


Masz pytania napisz: blog.kobietarenesansu@gmail.com

poniedziałek, 14 stycznia 2013

Bałwanek DIY - BAJKA

Gdy w styczniu za oknem jest buro i mokro, wszyscy tęsknią za zimą jak z obrazka.
Bo zima bez sanek, śnieżek i bałwanków jest jakaś niekompletna.
     Tusia postanowiła coś z tym zrobić. Pomyślała, że śnieg zacznie padać, gdy tylko porządnie się go o to poprosi. No ale Tusia nie znała śniegowego języka. Nie znał go też tata, który potrafił rozmawiać nawet z mechanikiem w warsztacie. Ani mama, która zazwyczaj zajmowała się mówieniem. Tym razem na pomoc rodziców nie można było liczyć...
Coś trzeba jednak zrobić. Tusia postanowiła narysować bałwanka. Choć nie wierzyła zbytnio, że taki z obrazka poradzi sobie z zaproszeniem śniegu, ale nie miała lepszego pomysłu.
I wtedy okazało się, że rodzice jednak coś wymyślili...
    Mama znalazła w internecie pomysł na skarpetkowego bałwanka i przygotowała wszystkie potrzebne do jego zrobienia rzeczy: białe skarpetki, ryż, guziki, pomponik, oczka, wstążeczkę, 3 gumki recepturki, klej i flamaster.


Tata pomógł Tusi, obciętą nad kostka skarpetkę, wypełnić ryżem i związać pierwszą kulę. Potem uzupełnili ryż i zrobili następną kulę. Na górę obciętej skarpetki założyli trzecią gumkę i przekręcili, by otrzymać czapeczkę.


Tusia klejem (wikol, magik) przymocowała guziki, pomponik i oczka. Potem ozdobiła czapkę i domalowała buzię. Bez niej przecież bałwanek nie pogada ze śniegiem.


Pozostało już tylko założyć szalik i czapkę i postawić bałwanka w oknie.
Tusia często zaglądała do swojej robionej zimowej zabawki, by zobaczyć, czy jej nowa maskotka namawia śniegowe chmurki, by udekorowały świat.
Bardzo chciała nauczyć się rozmawiać ze śniegiem, ale była już tak zmęczona, że usnęła. Śniło się jej, że wraz z bałwankiem zjeżdza z leśnej górki na sankach. Nagle sanki przewróciły się i Tusia spadła.... z łóżka.
Obudzona, spojrzała ponownie na stojącego na parapecie bałwanka i nie mogła uwierzyć własnym oczom. Udało się!!!
Za oknem na drzewach i dachach leżała biała śniegowa pierzynka.
"Dziękuję ci bałwanku za zaproszenie prawdziwej zimy"
- powiedziała dziewczynka i mocno przytuliła ryżowego przyjaciela.


Masz pytania napisz: blog.kobietarenesansu@gmail.com

niedziela, 13 stycznia 2013

Potrzeba serca, czy owczy pęd? FELIETON

Za początki wolontariatu, uznaje się wzajemną pomoc sąsiedzką wśród pionierów w Stanach Zjednoczonych. Ale to było trochę coś innego. Ludzie nieprzetrwaliby tam, bez współpracy. Ich wzajemne wspieranie się  bardziej przypominało, więc, wspólnotę plemienną.
     A kim jest obecny wolontariusz? - to człowiek, który dobrowolnie i bez wynagrodzenia pracuje na rzecz innych, obcych mu osób. Żeby w ten sposób pomagać, nie trzeba być bogatym, ani hojnym. Nie są konieczne datki, czy dary (to specjalność działalności charytatywnej).
     Co więc robi wolontariusz? - no cóż co chce i co potrafi!
Jedni uczą seniorów angielskiego, inni leczą ludzi w Afryce lub odrabiają z dziećmi lekcje w świetlicy. Są tacy, którzy pomagają poprzez internet lub w internecie: monitorując nieodpłatnie fora internetowe, robiąc strony lub pisząc udostępniane za darmo oprogramowanie.
                                             *              *               *
     Działalność dobroczynna w Polsce została niemal wyrugowana przez PRL. W socjaliźmie nikt nie mógł potrzebować pomocy, wszak partia dbała o wszystkich jak matka. Pozostały tylko 2 przyczółki: ZHP i przykościelne Charitas. Obecnie jest już wiele organizacji. Działa w nich okazjonalnie do 4 milionów Polaków. Choć jest to ogromna rzesza ludzi, to nadal gonimy Europę.
Polacy czują się nadal na dorobku, wielu uważa, że nie zaspokoiliśmy wystarczająco swoich potrzeb, by móc zacząć myśleć o innych. Chętniej angażujemy się okazjonalnie, niż decydujemy na stałe zobowiązanie. Łatwiej jest nam dać pieniądze, niż poświęcić swój czas. 
     Wielu ludzi rok zaczyna od chodzenia z puszką. Ale nieliczni tylko kontynuują działanie w wolontariacie w ciągu roku. Dlaczego? - no cóż może w tłumie łatwiej, no i udział w Orkiestrze stał się, po trosze, towarzyskim obowiązkiem - zwłaszcza dla celebrytów.
Grupa osób mocno zaangażowanych jednak stale rośnie. Niewątpliwie duża jest tu zasługa wciągnięcia w taką działalność już młodzieży. Tworzenie nawyku pomagania od najmłodszych lat. Uczenie, że wolontariat, to nie tylko dawanie i dzielenie się. Że jest to także branie, zdobywanie, pomysł na życie.
Taka działalność daje nowe doświadczenia, umiejętności, znajomości. Bezinteresowna praca na rzecz innych to satysfakcja i uznanie. Często też świetna terapia na własne troski, które maleją przy problemach drugiego człowieka.
     Niezależnie od pobudek, każda, ofiarowana innym, godzina zaprocentuje. Nawet ta przed kamerami, poświęcona jedynie ze względów wizerunkowych.
Więc hajże do puszek, do aukcji, do drugiego człowieka...

Masz pytania napisz: blog.kobietarenesansu@gmail.com

sobota, 12 stycznia 2013

Myśli na niedzielę


*Darmowa porada nie kosztuje - jej skutki już tak...*

*Religia chrześcijańska zaleca przed snem rachunek sumienia,
współczesna psychologia radzi przed snem wspominać sukcesy,
                                   - wybór należy do Ciebie....*

piątek, 11 stycznia 2013

Trudne rozstania - FELIETON

Styczeń to dla mnie miesiąc życiowych i domowych porządków.
Choć większość zmian, jako rodzina wprowadzamy po wakacjach, od września, to właśnie w styczniu zaczynam zazwyczaj domową "fengshui'alizację" przestrzeni.
     Nie jestem wrogiem rzeczy, ani tym bardziej fanką filozofii posiadania maksimum 100 przedmiotów. Ale zgadzam się z podstawami wschodniej teorii feng shui, dotyczącymi wpływu rzeczy na nas. Doświadczalnie sprawdziłam, że nadmiar przedmiotów mnie męczy i absorbuje mój czas. Zbędne przedmioty pochłaniając moją uwagę, sprawiają, że staję się ich zakładnikami.
     Czy nie zdarzyło Ci się nigdy, że spędziłaś godzinę nad układaniem szuflady, w której nie ma nic przydatnego? Po co więc...?
Wychowana w czasach niedoboru, jestem "obciążona genetycznie" potrzebą zbierania przydasi. Mam więc półki na starą prasę i książki, które są przecież niezbędnym(?) świadectwem intelektualnego statusu. Kartony rzeczy niezbędnych w przeszłości lub czekających na swoją przydatność w przyszłości. Oraz mnóstwo zapasów, bo gdyby w sklepach zabrakło - no np. ręczników - to dzięki swej  zapobiegliwości nie odczuję tego jako katastrofy.
     W styczniu jednak, gdy ceny w sklepach spadają do 10%, uświadamiam sobie jak niewielką wartość ekonomiczną mają takie kolekcje.
Że są zdecydowanie mniej warte niż szafy, półki i kartony, które trzeba było kupić do ich przechowywania. I wtedy to zaczyna się domowa czystka.
Czasem w "programie oczyszczania przestrzeni" bierze udział rodzina. W tym roku nie wciągnęłam ich w to szaleństwo, bo po przeanalizowaniu sytuacji, z pokorą przyznałam, że za większość rzeczy w domu to ja jestem odpowiedzialna...:(
     Część rzeczy trafia do pojemników na odzież, książki do bibliotek, a nieprzydatne przydasie do kosza lub ... na aukcje.
Najbardziej jednak obawiam się, że jak co roku, jeśli rzecz przeznaczona do pożegnania szybko nie opuści domu - to zawróci - po przemyśleniu...
Więc warto pamiętać, nawet przy porządkach, że szybkie rozstania są łatwiejsze....



Masz pytania napisz: blog.kobietarenesansu@gmail.com

Pomysł na weekend

Ten uroczy sweterek wypatrzyłam na duitang.com
Już zaczęłam poszukiwania w szafie, by stworzyć taki dla siebie...



Ten pomysł na Tęczową Spódnicę i resztki włóczek jest 
także do kupienia w sieci w pakamera.pl


To zaś Renesansowa Spódnica zamieniona na Współczesną
Można tak zmienić opatrzoną już maxi w midi lub mini.
Obie wersje do kupienia w Ubrankownii KLIKNIJ



Miłej zabawy :)